Opakowanie i akcesoria
Zestaw ze smartfonem Huawei P40 Lite nie jest szczególnie rozbudowany. Składa się na niego ładowarka sieciowa (5V-2A, 9V-2A, 10V-4A), kabel USB-USB-C,szpilka do otwierania tacki na karty SIM oraz proste, douszne słuchawki z pilotem do odbierania rozmów. Szkoda, że producent nie dodał silikonowego, transparentnego etui - jest to zawsze mile widziany element, zapewniający podstawową ochronę telefonu.
Budowa i ekran
Smartfon jest spory, ale poręczny, wykonany z plastiku, który wykończono tak, że ma wyglądać jak szkło. Model ten dostępny jest w trzech wersjach kolorystycznych - czarnej, pastelowej i zielonej. Do redakcji trafiła wersja pastelowa (Sakura Pink), w której barwa niebieska miesza się z różem. Osobiście nie jestem fanką tego koloru i wzięłabym wersję zieloną, która naprawdę świetnie prezentuje się na zdjęciach prasowych.
Ekran zapewni sporą przestrzeń roboczą - to wyświetlacz IPS LDC o przekątnej 6,4 cala i rozdzielczości 2310x1080 pikseli. Daje to niemal 400 ppi, więc pikseli nie dojrzymy gołym okiem, a ostrość i czytelność nawet drobnych druków na tym ekranie jest bez zastrzeżeń. Nie miałam też problemów z jasnością czy kolorami - tutaj do wyboru mamy dwa tryby barw: naturalne i wyraziste.
Ekran otaczają niewielkie ramki - najbardziej w oczy rzuca się dolna, tworząca niewielki podbródek. Z kolei w górnej części telefonu umieszczony został głośnik rozmów. Dioda powiadomień jest niestety w tym modelu nieobecna. Aparat na froncie umieszczony został w niewielkim otworze, znajdującym się przy lewym narożniku ekranu. Warto dodać, że na ekran naklejona jest folia ochronna - nic specjalnego, ale zapewni podstawową ochronę wyświetlacza, który nie chwali się wzmocnioną warstwą (typu Gorilla Glass). Nie ma też najmniejszego problemu, by z Huawei P40 Lite korzystać w okularach z polaryzacją - obraz znakomicie widać niezależnie od orientacji ekranu.
Tył telefonu jest pastelowy, błyszczący i mało oryginalny. Standardowo w lewym górnym narożniku umieszczony został moduł aparatu - w tym przypadku całość sterczy na około milimetr ponad powierzchnię obudowy i ma cztery aparaty, umieszczone na kształt kwadratu (określane jest to mianem płyty indukcyjnej). Podoba mi się, że kolor modułu koresponduje z kolorem obudowy. Pod nimi znalazła się dioda doświetlająca oraz informacje o aparacie. Z nich dowiadujemy się, że jest tu sztuczna inteligencja, 48-megapikselowy aparat oraz ASPH, czyli soczewka asferyczna, minimalizująca zniekształcenia sferyczne. W dolnej części umieszczono logo Huawei raz nadrukowane informacje o certyfikacjach - element obowiązkowy, ale na szczęście tutaj niemal niewidoczny - nie psuje estetyki urządzenia.
Ramka telefonu jest z plastiku, ma srebrny kolor i umieszczone zostały na niej niezbędne porty, złącza i przyciski. Na dolnej znalazł się mini-jack 3,5 mm, port USB-C, otwór mikrofonu oraz głośnik zewnętrzny, natomiast na górnej krawędzi zlokalizowano wyłącznie otwór dodatkowego mikrofonu. Po lewej stronie znalazła się tacka na karty SIM i NanoMemory, a po prawej - podłużny przycisk do regulacji głośności oraz skaner linii papilarnych, który jest jednocześnie włącznikiem/przyciskiem blokady ekranu.
Skaner linii papilarnych został umieszczony na bocznej krawędzi, z prawej strony. Dzięki temu jest doskonale dostępny i dla osób praworęcznych, i dla leworęcznych. Dodatkowo jest to elegantsze i bardziej dyskretne rozwiązanie niż czytnik umieszczony na pleckach, a ponadto dużo szybsze i wygodniejsze niż skanery umieszczane pod ekranem. Co więcej, Huawei ma spora praktykę w dostarczaniu piekielnie szybkich i dokładnych skanerów linii papilarnych - ten w Huawei P40 Lite nie jest wyjątkiem. A jego połączenie z przyciskiem blokady ekranu i włącznikiem sprawia, że jest jeszcze bardziej intuicyjny w użyciu.
Na lewej krawędzi znalazła się z kolei hybrydowa tacka na karty SIM i nośnik pamięci. Obsługuje ona albo dwie karty w rozmiarze nanoSIM, albo jedną kartę nanoSIM oraz kartę pamięci typu NanoMemory. Przypomnijmy, że jest to rozwiązanie forsowane przez Huawei, wykorzystujące karty pamięci w rozmiarze karty SIM, ale wciąż mniej popularne i droższe od standardowych kart microSD.
Materiał własny
Zobacz najnowsze opinie lub dołącz do dyskusji i dodaj opinię!