ZTE Nubia M2 Lite

Recenzja

Producent określa model Nubia M2 Lite trzema słowami: Stylish Selfie Smartphone. Nacisk położono nie tylko na aparat z oprogramowaniem NeoVision, ale i na design. A jak sprawuje się w praktyce?

Nubia to submarka ZTE - producenta, który ma w swoim portfolio wiele budżetowych urządzeń o ciekawym designie, w tym serię M2. Ona właśnie powiększyła się o model M2 Lite, który ma być przeznaczony dla fanów selfików.

Spis treści

• Opakowanie i akcesoria. Budowa i ekran
• System i aplikacje
• Dźwięk. Zdjęcia i wideo
• Komunikacja. Połączenia głosowe. Wydajność (benchmarki)
• Bateria. Podsumowanie. Plusy i minusy

Opakowanie i akcesoria

Nubia w żaden sposób nie zaskakuje zawartością opakowania. Oprócz telefonu znajdziemy w nim kabel USB-microUSB, sieciową ładowarkę (5V-2A), papierową instrukcję i kartę gwarancyjną oraz metalowy wykrawek do wyciągania tacki na karty SIM/microSD. Akcesoria są w kolorze białym, korespondującym z kolorystyką smartfonu.

Budowa i ekran

Na plus zasługuje jakość wykonania smartfonu, choć do samego designu mam kilka drobnych uwag. Do testów dostałam wersję biało-złotą (jest jeszcze czarna), w której fajnie połączono taflę zaokrąglonego szkła z metalową obudową.

To, że Nubia M2 Lite jest modelem z nienajwyższej półki, ujawnia się już po pierwszym włączeniu telefonu, gdy mamy okazję spojrzeć na ekran. Jego przekątna jest spora, ale rozdzielczość raczej odpowiednia do modeli z mniejszym wyświetlaczem. Mamy tu bowiem 5,5-calowy ekran o rozdzielczości 1280x720 pikseli, co daje mniej niż 300 ppi. Nie ma tu może pikselozy, ale wystarczy porównać ekran Nubii ze smartfonem, który ma wyższą rozdzielczość, i różnica w jakości obrazu jest od razu zauważalna.

Kąty widzenia są przeciętne, w zależności od narożnika znad którego patrzymy spojrzymy, obraz zyskuje niebieski albo żółty odcień. Jasność jest na przeciętnym poziomie, w słońcu trzeba ustawić jej maksymalny poziom, by w miarę komfortowo widzieć, co się dzieje na ekranie, choć błyszcząca powierzchnia panelu i refleksy nie ułatwiają tego zadania. Domyślnie ustawione kolory są nieco przesycone, ale w menu znajdziemy możliwość zmiany ustawień ekranu w zakresie nasycenia (poświata, standardowe lub lekkie) oraz w zakresie odcienia (ziemne kolory, naturalne, ciepłe kolory). Szkoda, że nie ma czegoś w rodzaju trybu ochrony oczu, występującego też jako filtr światła niebieskiego. Całość pokrywa szkło 2,5D, a panel dotykowy nie sprawia najmniejszych problemów.

Nad ekranem umieszczono głośnik rozmów, czujniki oraz frontowy, 16-megapikselowy aparat wraz z diodą doświetlającą, pod ekranem z kolei centralnie zlokalizowany skaner linii papilarnych, działający też jako klawisz Home (dotykowy, nieklikalny). Po jego prawej i lewej stronie są dwa pola dotykowe, którym użytkownik może przypisać odpowiednią funkcję (wstecz - po dłuższym przytrzymaniu ostatnie aplikacje - lub menu). Na pierwszy rzut oka nie widać na nich oznaczeń, jednak podczas używania telefonu oznaczone są czerwonymi punktami - diody te służą też jako diody powiadomień. W teorii podświetlany powinien być także przycisk Home (co wynika z menu Ustawień, ale niestety tu nie działa). Jako skaner linii papilarnych działa przeciętnie, niezbyt szybko i poprawnie mniej więcej w 75% przypadków.

Na lewej krawędzi urządzenia znalazły się dwa przyciski do regulacji głośności, na prawej zaś włącznik/blokada ekranu. Tutaj też znajdziemy tackę na karty: dwie karty SIM w rozmiarze nano lub jedną kartę nanoSIM i kartę pamięci microSD. Na dolnej krawędzi umieszczono gniazdo słuchawkowe, pojedynczy głośnik oraz port microUSB, na górnej zaś zauważymy otwór dodatkowego mikrofonu. Krawędzie stanowią jedną całość z tylnym panelem i są fajnie zeszlifowane - zwiększa to komfort podczas trzymania urządzenia w dłoni oraz poprawia estetyczne walory urządzenia.

Na pleckach zauważymy paski antenowe i logo producenta, a blisko lewego, górnego narożnika umieszczono główny aparat wraz z diodą doświetlającą. W sumie całość jest smukła i poręczna. Co do atrakcyjności urządzenia mam mieszane odczucia. W sumie urządzenie prezentuje się dobrze, ale telefon zyskałby, gdyby zredukować o kilka milimetrów ramki nad i pod ekranem. Całość jest dość śliska i może przypadkiem wysunąć się z dłoni. Mam też pewne zastrzeżenia co do ergonomii. Po pierwsze fizyczne klawisze do regulacji głośności umieszczono na przeciwnej krawędzi niż włącznik/przycisk odblokowania blokady. Producenci przyzwyczaili nas raczej, że znajdują się one na jednej krawędzi, ale można się do takiego rozwiązania przyzwyczaić. Jednak spore gabaryty urządzenia sprawiają, że niewygodnie korzysta się ze skanera linii papilarnych: trzeba albo niezbyt wygodnie wygiąć kciuk, albo przesunąć całą dłoń wzdłuż urządzenia - w tym przypadku umieszczenie czytnika na tylnej obudowie byłoby znacznie lepszym rozwiązaniem.

System i aplikacje

Nubia pracuje pod kontrolą Androida w wersji 6.0 Marshmallow, wraz z nakładką Nubia UI 4.0. Biorąc pod uwagę fakt, że już mamy wersję 8.0 Oreo, w modelu M2 Lite spodziewałabym się raczej Nougata. Nie wiadomo też, jak będzie z aktualizacją Marshallow do nowszej wersji systemu (raczej wątpliwa). Plusem jest fakt, że całość działa szybko i płynnie, a w ciągu dwóch tygodni z telefonem zainstalowałam dwie aktualizacje softu.

Android nie jest tu preinstalowany w czystej wersji - interfejs firmowany przez Nubię znacząco zmienia wygląd systemu i wprowadza kilka dodatkowych funkcji. Zacznijmy od plusów, do których należy przede wszystkim dość intuicyjne korzystanie i estetyka, a także szereg dodatkowych funkcji, m.in. klonowanie aplikacji, aktywne krawędzie, podział ekranu, ustawienia dolnych przycisków czy gesty dotykowe. Pasek powiadomień ma typowe skróty i jest edytowalny, personalizacja obejmuje zmianę tapet, dodawanie widgetów i przeorganizowanie ikon (niestety bez obsługi motywów). Część aplikacji dubluje się z zestawem od Google'a (Muzyka, Galeria czy wideo), dodatkowo producent preinstalował tu Kika Keyboard i News Republic - obydwie można na szczęście odinstalować.

A wady? Nubia UI ma to do siebie, że wymaga od użytkownika wielu zezwoleń podczas pierwszego uruchomienia praktycznie większości preinstalowanych aplikacji - a po co kalkulatorowi dostęp do zdjęć, multimediów i plików, a latarce możliwość nawiązywania połączeń głosowych? Bez udzielenia zgody po prostu się nie uruchomią. Nie ma tu menu aplikacji (ale wielu użytkownikom nie będzie to przeszkadzać), a robienie zrzutów ekranu jest procesem bardziej czasochłonnym niż w większości smartfonów z Androidem. Standardowe przytrzymanie ściszania głośności i przycisku zasilania uruchamia bowiem aplikację Super zrzut ekranu, która pozwala zapisać obraz zrzutu w kształcie prostokąta, okręgu, serca czy dowolnego wzoru narysowanego przez użytkownika, a także udostępnia funkcję długiego zrzutu i nagrywania ekranu. Może niektórym się to przyda, ale w praktyce wystarczyłoby pozostać przy tej funkcji w standardowej postaci. Nie zabrakło jej w Nubii M2 Lite, trzeba tylko na krótko wcisnąć przycisk zasilania i ściszania głośności. Co jeszcze? W wielu miejscach interfejsu można przyczepić się do jakości tłumaczenia, niekonsekwentnego stosowania wielkich liter itp. Nie ma to oczywiście wpływu na działanie telefonu, choć producent wypuszczając produkt na rynek powinien dopracować także i ten element.

Dźwięk

Głośnik mono jest zlokalizowany na dolnej krawędzi telefonu i oferuje w miarę głośny i czysty dźwięk. Oczywiście nie można się tu spodziewać głębokich basów czy ponadprzeciętnych doznań słuchowych, ale zdecydowanie głośnik daje radę i podczas grania, i oglądania filmów, i słuchania muzyki. Za poprawę dźwięku odpowiada technologia DTS. Do słuchania muzyki możemy wykorzystać aplikację od Google'a albo firmowana przez producenta, o nazwie Muzyka. Niestety nie ma radia FM.

Zdjęcia i wideo

Główny aparat ma 13 megapikseli i sensor z układem 5 soczewek o jasności f/2.2. Nie zabrakło też diody doświetlającej i PDAF (phase detection autofocus). Elementy te zostały umieszczone blisko górnego, lewego narożnika na tylnym panelu i nie wystają ponad jego powierzchnię.

Aplikacja aparatu (NeoVision 6) oferuje dostęp do wielu trybów fotografowania, włącznie z HDR, trybem Pro (ustawienia balansu bieli, ISO, ostrości i migawki) oraz trybem "Ładne", czyli upiększaniem. W ustawieniach możemy jeszcze uaktywnić dźwięk migawki, rozpoznawanie twarzy lub ustawić wyzwalanie spustu migawki po dotknięciu ekranu. Jest też możliwość szybkiego zrobienia zdjęcia przy wyłączonym ekranie - wystarczy dwukrotnie wcisnąć przycisk regulacji głośności (oczywiście uprzednio należy zaznaczyć tę opcję w ustawieniach aparatu). Producent powinien popracować jednak nad stroną wizualną - część paneli wyświetla teksty tylko w pionowej orientacji, a zbyt długie napisy pod ikonami powinny być umieszczone w dwóch linijkach, a nie przesuwać się w pojedynczym wierszu.

Aparat główny robi dość dobre zdjęcia w świetle dziennym, o dobrej kolorystyce i wystarczającym poziomie szczegółowości, ale przy pochmurnej pogodzie kolory są nieco "wyprane" i spada poziom detali, zaś przy słabym oświetleniu dość mocno uzewnętrznia się ziarno. Gdy zaczniemy przybliżać poszczególne obszary zdjęć zauważymy, że drobne elementy tła zlewają się, a detale nie są tak ostre, jak powinny. W nocy fotografowanie lepiej sobie odpuścić, trudno uzyskać zadowalające rezultaty. Zdjęcia mają słabą szczegółowość, kontury rozmazują się, a szum na zdjęciach jest mocno zauważalny.

Co na plus? Nieźle wychodzą zbliżenia, nie ma też problemu z działaniem autofocusa. Aparat Nubii jest raczej dla osób cierpliwych, głównie przez czas od dotknięcia wirtualnego spustu migawki do faktycznego zarejestrowania zdjęcia. Nie jest on jakość specjalnie długi, ale nie jest też błyskawiczny - jeśli lubicie robić zdjęcia na szybko, aparat Nubii nie będzie najlepszym narzędziem. Oczywiście kilka chwil dłużej potrwa zapisanie zdjęcia w trybie HDR - ale tak jest praktycznie w większości smartfonowych aparatów. W sumie fotograficzne możliwości Nubii ani nie zaimponują, ani nie rozczarują, są raczej przeciętne. A to rezultaty fotografowania:

Z frontu aparat ma 16 megapikseli i obiektyw f/2.0. Nie brakuje tu też diody, która ma doświetlić kadr (wespół z podświetleniem ekranowym), filtrów kolorystycznych oraz trybu upiększania. A jakie zdjęcia produkuje M2 Lite? Zaskakująco dobre, o naturalnej kolorystyce i wysokiej szczegółowości, z możliwością ustawienia intensywności upiększania. Gdyby znalazł się tu jeszcze autofocus, model ten by dodatkowo zyskał.

Aparat (zarówno frontowy, jak i główny) pozwala na rejestrowanie wideo o maksymalnej jakości 1080p. Jakość nie powala, kolory są słabo nasycone, ale największym minusem jest wyostrzanie - autofocus nie potrafi dobrać odpowiedniej ostrości przy poruszających się obiektach i skokowo wyostrza pojawiające się w kadrze obiekty (widać to zwłaszcza gdy nagrywane są przejeżdżające samochody). Oto rezultaty nagrywania wideo:

Komunikacja

Chwali się Nubii to, że ma niemal wszystkie moduły łączności, które powinny znaleźć się we współczesnym smartfonie: Wi-Fi w standardzie 802.11 b/g/n/ac z hotspotem, nawigację GPS z aGPS i GLONASS, Bluetooth 4.0, obsługę sieci LTE, czytnik linii papilarnych - tak naprawdę do pełni szczęścia brakuje tu modułu NFC.

Połączenia głosowe

Telefon obsługuje dwie karty SIM, z których jedna obsługiwać może sieci 4G, a druga ogranicza się do sieci trzeciej generacji. Po wymianie kart nie trzeba restartować telefonu, smartfon błyskawicznie wykrywa nową kartę SIM i łączy się z siecią.

Jakość połączeń oceniam pozytywnie. Nie miałam problemów z usłyszeniem i zrozumiem rozmówcy, podobnie było po stronie odbiorcy. Plusem jest możliwość nagrywania rozmów (z poziomu panelu połączenia lub autonagrywanie), a do wyboru format AMR lub WAV.

Pamięć i wydajność

Za wydajność Nubii odpowiada 8-rdzeniowy MediaTek MT6750 o taktowaniu 1,5 GHz z grafiką Mali T860 MP2. Procesor wspiera 3 GB pamięci RAM i 64 GB pamięci wbudowanej, z której dostępnych mamy w istocie nieco ponad 50 GB. Możemy też zamontować kartę pamięci o maksymalnej pojemności do 128 GB. Specyfikacja ta zapewni zupełnie wystarczającą moc do codziennych zadań, a także do aktywności mocniej wykorzystujących możliwości podzespołów. Choć MT6750 nie jest najmocniejszym układem w segmencie cenowym, to radzi sobie nieźle nawet z grami (np. Real Racing 3 czy Vertigo Racing). Oczywiście mogą pojawić się pewne lagi, gdy przesadzimy z liczbą aplikacji pracujących w tle (zwłaszcza tych, które wymagają stałego połączenia z siecią) czy odpalimy gry, których wymagania graficzne przekraczają możliwości Nubii (wtedy możemy zauważyć wolne wczytywanie się poziomów, lagi czy zacięcia obrazu). Ale w większości przypadków, w większości zastosowań, nie miałam powodów by narzekać na wydajność modelu M2 Lite. Dodam jeszcze, że telefon nie ma problemu z nagrzewaniem się, robi się nieco ciepły, ale nie są to temperatury, które powodowałyby niedogodność dla użytkownika (w zagranicznych testach opisywane są egzemplarze, które potrafią osiągnąć nawet 50 stopni - w testowanym przeze mnie modelu coś takiego zdecydowanie nie miało miejsca).

Bateria

Energii dostarcza tu litowo-polimerowe ogniwo o pojemności 3000 mAh. Jego pełne naładowanie, przy pomocy ładowarki i kabla z zestawu, zajęło nieco ponad dwie godziny (dokładnie 129 minut). A rozładowanie? Podczas typowego dnia zazwyczaj wystarczało mi na pełny dzień pracy, ale gdy częściej korzystałam z multimediów, musiałam posiłkować się powerbankiem jeszcze przed nastaniem wieczoru. W sumie czas pracy odpowiada temu, co oferuje obecnie większość współczesnych smartfonów.

A tak prezentują się szczątkowe pomiary:

• godzina strumieniowania wideo (przeglądarka Chrome, 1 karta SIM, Wi-Fi, 50% jasności ekranu - ubytek o 16%;
• godzina oglądania filmu z pamięci telefonu (tryb samolotowy, 50% jasności ekranu) - ubytek o 7-8%;
• czas osiągnięty w PC Mark battery work - 7 godzin i 29 minut;
• czas pracy z włączonym ekranem (YouTube, 1 karta SIM, Wi-Fi, 50% jasności ekranu) - 8 godzin;
• 8 godzin w trybie czuwania - ubytek o 4%;
• pół godziny grania w Real Racing 3 - ubytek o 12%.

Podsumowanie

Wiadomo, że o popularności smartfonu w danym segmencie w dużej mierze decydować będzie cena. Co prawda Nubia M2 Lite nie jest jeszcze oficjalnie w polskiej dystrybucji (wg strony oficjalnego dystrybutora aktualnie na polskim rynku są trzy smartfonu z logo Nubia: Z11, Z11 Mini i N1 Lite), zaś zagraniczne kwoty w przeliczeniu dają nieco ponad 1100-1200 złotych. To zdecydowanie za dużo. Jako konkurencję widzę tu przede wszystkim Honora 6X czy Xiaomi Redmi Note 4 - obydwa mają taką samą przekątną ekranu, ale znacznie lepszą rozdzielczość, na dodatek mocniejsze baterie. Ewentualnie można rozważyć Lenovo Moto G5, który ma co prawda słabsze parametry i mniejszą baterię, ale fajniejszy ekran i niższą cenę.

Plusy i minusy

Plusy:

• jakość wykonania (metalowa obudowa unibody)
• skaner linii papilarnych na frontowym panelu
• obsługa dwóch kart SIM
• obsługa karty microSD
• dioda doświetlająca przy frontowym aparacie
• diody przy przyciskach systemowych działające jako diody powiadomień
• dodatkowe funkcje Nubia UI
• frontowy aparat, tryb upiększania twarzy i liczne opcje retuszu

Minusy

• niska rozdzielczość ekranu
• przeciętna jasność i kąty widzenia
• obsługa kart SIM i microSD w rozwiązaniu hybrydowym
• brak NFC
• przeciętnie sprawujący się skaner linii papilarnych
• przeciętne czasy pracy
• nagrywanie wideo
• stara wersja Androida (6.0 Marshmallow)
• Nubia UI żąda zbyt wielu uprawnień i jest niedopracowana w polskiej wersji językowej
• mało imponująca wydajność
• brak radia
• dość wysoka cena biorąc pod uwagę specyfikację

Materiał własny

• Pokaż wszystkie |
•  1 
•  2 
•  3 
•  4 
•  5 
•  6