Wiko View 2

Recenzja

Opakowanie i akcesoria

Wiko wraz ze smartfonem sprzedaje zestaw akcesoriów, na który składają się: ładowarka sieciowa 1,55 A, kabel USB-microUSB, proste, dokanałowe słuchawki z przyciskiem do odbierania rozmów, papierowe instrukcje oraz niewielki gumowy breloczek, z którego, w razie potrzeby, możemy wydobyć szpilkę do otwierania tacki na karty SIM/microSD.

Budowa i ekran

Oceniając smartfon jako całość muszę przyznać, że wygodnie leży w dłoni i jest dopracowanym urządzeniem. Wygląda zaskakująco dobrze z tylnym panelem wykonanym ze specjalnie powlekanego szkła (w dotyku bardziej wygląda jak plastik), dającego fajne refleksy i odbicia. W moje ręce trafił kolor antracytowy, który, wraz ze wspomnianymi efektami obudowy, przyjemnie wyróżnia się spośród współczesnych smartfonów, ale jednocześnie zachowuje elegancki wygląd. Wspomniany panel ma jednak swoje wady - szkło jest podatne na rysy, mocno się palcuje i bywa śliskie. Smartfon nie jest też pyło- i wodoodporny.

W górnej części ekranu zauważymy wycięcie mieszczące frontowy aparat. Nie jest to subtelny notch, ale dość pokaźna, zaokrąglona wyrwa - to takie samo wycięcie, jakie ma Essential Phone. Nie sposób go zignorować. Rzeczone wycięcie znajduje się w 6-calowym ekranie o rozdzielczości HD+ i proporcjach 19:9. Tak, dobrze przeczytaliście. Przy tak dużym ekranie rozdzielczość wynosi 720x1528 pikseli, co daje upakowanie pikseli na cal wynoszące zaledwie 282 piksele. Przypomnę, że magiczną granicą, powyżej której ludzkie oko nie wyłapie pojedynczych pikseli, jest 300 ppi. Ale w praktyce szczegółowość jest na bardzo dobrym poziomie, obrazy i teksty wyświetlane na ekranie są zupełnie wyraźne - co tylko potwierdza, że nie zawsze można opierać się na suchych danych na papierze...

Pomijając rozdzielczość, panel IPS LCD ma niezłe kolory (choć raczej w chłodnym spektrum), bardzo dobre kąty widzenia i wysoki poziom jasności (obraz jest widoczny nawet w słoneczne dni), jest też dobry pod względem reaktywności i pokryty jest szkłem o ładnie wykończonych, nieco zaokrąglonych krawędziach. Ekran zajmuje mniej więcej 80% przedniego panelu. Nad wcięciem zauważymy ponadto szczelinę głośnika rozmów, a w prawej części górnej ramki znajduje się ponadto bardzo delikatna dioda powiadomień. Pod ekranem znalazła się spora ramka - nie zlokalizowano na niej żadnych przycisków, skanera linii papilarnych czy pól dotykowych, dlatego uważam, że dolna krawędź powinna być nieco chudsza - choćby ze względów estetycznych, by zachować symetrię urządzenia.

Ramka urządzenia wykonana została z aluminium i mieści typowe elementy niezbędne do korzystania z telefonu. Na dolnej krawędzi centralnie zamontowany został port microUSB, otoczony dwoma rzędami otworów - lewy rząd ukrywa mikrofon, prawy z kolei to faktyczny głośnik. Po lewej stronie znalazła się tacka na dwie karty SIM lub jedną kartę SIM i kartę microSD. Karty powinny być w rozmiarze nano. Górna krawędź mieści mini-jack 3,5 mm oraz otwór dodatkowego mikrofonu, po prawej stronie znalazły się fizyczne przyciski do regulacji głośności oraz włącznik/blokada ekranu. Ten ostatni jest wyjątkowo łatwo wyczuwalny - przycisk jest rowkowany. Obydwa przyciski zamontowane są bez luzów i są łatwo klikalne.

Tył urządzenia jest ładny pod względem wizualnym i wygodny pod względem ergonomii. Refleksy na obudowie dodają atrakcyjności, a centralnie umieszczony skaner linii papilarnych poprawnie i dość szybko rozpoznaje palec. Bliżej lewego, górnego narożnika umieszczony został pojedynczy aparat, któremu towarzyszy dioda doświetlająca. Elementy te zostały umieszczone na wspólnym module, który wystaje, tak mniej więcej na milimetr, ponad obudowę. W dolnej części tylnego panelu nadrukowano obowiązkowe oznaczenia i certyfikacje, na szczęście są niemal niewidoczne i nie psują estetyki całości.

Materiał własny

• Pokaż wszystkie |
•  1 
•  2 
•  3 
•  4 
•  5 
•  6