Wróćmy jednak do postawionej przeze mnie tezy, że Telefunken to tak naprawdę rozbudowany telefon, a nie zaawansowany smartfon. Komórka ma niewielki ekran, małą klawiaturę, słabe możliwości fotograficzne i skromną pamięć. Te cechy plasują ją raczej w szeregu tych podstawowych urządzeń dedykowanych przede wszystkim dla początkującego lub niewymagającego użytkownika. Jeśli ktoś lubi smartfony, jest cały czas online, a od telefonu wymaga prawie tyle (a może nawet więcej), co od komputera - to to nie będzie sprzęt dla niego.
Jeśli jednak ktoś chce mieć sprawdzone, dobrze działające urządzenie służące przede wszystkim do telefonowania, a tylko czasem do - można powiedzieć - incydentalnej aktywności internetowej, testowanym Telefunkenem może się śmiało interesować.
Mnie też się podobał, chyba właśnie dlatego, że był taki prosty. Z niego sobie przede wszystkim dzwoniłem, czasem gdzieś za-SMS-owałem. Nic więcej nie potrzebowałem. W drugiej kieszeni zawsze znajdował się potężny smartfon dający mi niemalże nieograniczone możliwości bycia online. Telefunken komórką drugiego wyboru? Coś w tym chyba jest...
Menu ma klasyczne, czyli bez żadnych niespodzianek. Pod ekranem są wyraźnie zaznaczone wirtualne klawisze nawigacyjne - to dobrze. Ikonki można - rzecz jasna - kasować, dodawać i przestawiać. Zmienić mogłem również kolor całego menu.
Enjoy TE to smartfon na dwie karty SIM. Podczas kilkunastodniowych testów wszystko działało tu bez najmniejszego zarzutu. Jedyne "ale" mogę mieć do bardzo powolnego uruchamiania się samego telefonu, a potem - do logowania się do sieci komórkowych. W pierwszych dniach sądziłem, że coś się najwyraźniej musiało popsuć, ponieważ po włożeniu karty SIM przez dłuższy czas telefon meldował jedynie "brak usługi". Okazało się, że musiałem chwilę poczekać - czasem nawet coś około dwóch-trzech minut, aby na ekranie pojawiła się prośba o podanie kodu PIN.
Ale jak już cierpliwie przebrniemy przez ten etap, potem będzie z górki, proszę mi wierzyć :) Definiujemy, czy połączenia głosowe i SMS-y mają iść domyślnie przez jedną z kart SIM, czy każdorazowo będziemy o tym decydować sami. Podobnie jest z transmisją danych - ustalamy, czy ma być ona realizowana przez kartę A czy przez B.
Całość działa w trybie dual-SIM standby, czyli jeśli rozmawiamy przez jedną z kart, druga wylogowuje się z sieci - czyli dzieje się tak, jak w większości tego typu telefonów dostępnych na rynku.
Odnośnie do jakości połączeń nie mam zarzutów. Mnie ponoć było słychać, także i ja wiedziałem zawsze kto i co do mnie mówi. A po co dzwoni? Z tym czasem miewałem problemy, ale to przecież nie jest - choćby w najmniejszym stopniu - wina testowanego Telefunkena.
Narzekałem trochę na klawiaturę - według mnie jest po prostu zbyt mała. Pisanie SMS-ów bez literówek było na tym urządzeniu może nie tyle udręką, ale z pewnością dużym (jeśli nie wielkim) wyzwaniem. Chyba, że obracałem telefon o 90 stopni uzyskując dostęp do klawiatury w poziomie - większej i poręczniejszej. Inne rozwiązanie, to skorzystanie z głosowego dyktowania wiadomości. Tę ostatnią opcję podsumuję jedynie dwoma słowami: daje radę.
Dawała radę także bateria. Choć tu głównym czynnikiem mogła być moja sporadyczna aktywność multimedialno-internetowa. Czemu stroniłem od surfowania z Telefunkenem w dłoniach? Czyżby przeszkodą była niestabilność przy połączeniach z internetem? Nie, nic z tych rzeczy - telefon zarówno w sieci Wi-Fi jak i GSM śmigał aż miło. Nie chodziło też o jakość ekranu, tylko raczej o jego wielkość. No co ja mam zrobić, że przyzwyczaiłem się do nieco większych urządzeń?
materiał własny
- Pokaż wszystkie |
- 1
- 2
- 3
- 4
Zobacz najnowsze opinie lub dołącz do dyskusji i dodaj opinię!