Korzystanie z poczty elektronicznej i mobilnego biura z terminalem E71 będzie jeszcze łatwiejsze niż dotychczas - zapewniał Sören Petersen, wiceprezes działu Devices firmy Nokia podczas światowej premiery najnowszych telefonów biznesowych z rodziny Eseries. - Wychwalają tak na każdej konferencji... - ziewając, krytykowałem w myślach jego słowa. Później przyznałem mu rację. Po tygodniu testów nie mogłem rozstać się z Nokią E71 na krok. Po dwóch zacząłem z nią sypiać... Świetny telefon dla biznesu. Solidna stalowa konstrukcja. Łatwy dostęp do kilku skrzynek e-mail i przeglądania zasobów internetu dzięki modułowi Wi-Fi i technologii HSDPA. Brak ekranu dotykowego. Wygodna klawiatura QWERTY. Pozwala na innowacyjne i efektywne zarządzanie kalendarzem i kontaktami. Rewelacyjny wyświetlacz i multimedia.
Pierwsze, co mi się spodobało, to klawiatura QWERTY. Jeśli zapytacie, "dlaczego", odpowiem w stylu Beenhakkera: - For money! Jako dziennikarz napiszę dzięki niej więcej tekstów bez konieczności dźwigania ciężkiego notebooka, dzięki czemu więcej i szybciej zarobię. Założyłem się ze znajomym, niestety, o niewielkie pieniądze, że wszelkie czynności dziennikarskie i biurowe będę załatwiać Nokią E71. I wygrałem.
- Jak to się otwiera? - zastanawiałem się przez chwilę, starając się zdjąć klapkę osłaniającą baterię i gniazdo kart SIM. - Wciśnij dwa zamaskowane przyciski w dolnej bocznej części obudowy - podpowiedziała wrodzona, choć czasami ukryta inteligencja.
Kartę SIM należy włożyć do gniazda bokiem. Slot znajduje się w górnej części obudowy i jest bardzo ciasny, wskutek czego karta jest bardzo sztywno obsadzona. Podobnie jak litowo-jonowa bateria, która ciasno leży w specjalnie wyprofilowanych dokach. Przykrywamy klapkę i włączamy! Symbian startuje błyskawicznie...
Stylistyka E71 jest urzekająca. W odróżnieniu od niektórych kobiet, idzie w parze z funkcjonalnością i inteligencją. Co prawda sztuczną, elektroniczną, zamkniętą w smukłym body, ale zawsze. Obudowa telefonu jest metalowa. Występuje w dwóch metalicznych kolorach: białym i grafitowym. O ile na białym śla- dy palców nie bardzo dają o sobie znać, o tyle stalowy grafit chłonie każdy dotyk i wygląda - niestety, mało estetycznie.
Na przednim panelu wrażenie robi duży wyświetlacz QVGA (320x240 pikseli) o rozmiarach 2,36 cala, wyświetlający do 16 mln kolorów. Tuż przy głośniczku słuchawki konstruktorzy Nokii zamieścili czujnik światła, dzięki któremu podświetlenie ekranu automatycznie dostosowuje się do warunków otoczenia. Obok, kamerka do wideorozmów. Pod wyświetlaczem znajduje się - licząc z dżojstikiem, aż 13 przycisków nawigacyjnych, tj. klawisz szybkiego dostępu do poczty, przeglądarki internetowej, zaawansowanego kalendarza z organizerem i książki telefonicznej. Lewa boczna krawędź zawiera port miniUSB oraz gniazdo kart pamięci microSD i port IrDA. Na prawym boku terminalu producent umieścił gniazdo słuchawek stereo, przycisk nagrywania i dwa klawisze sterujące natężeniem głosu.
"Plecy" telefonu przypominają trochę golarkę elektryczną. Skojarzenie, od którego nie mogłem się uwolnić, wzięło się z eleganckiego profilu i wzornictwa stalowej obudowy. Znajduje się na nich bardzo przyzwoita optyka aparatu fotograficznego z autofocusem, dioda doświetlająca kompozycję, imitująca funkcjonalność lampy błyskowej i nieimitujące niczego lusterko - gadżet niezbędny do kadrowania autoportretów.
Po uruchomieniu terminalu, określeniu strefy geograficznej, w jakiej się znajduje i godziny, na ekranie telefonu pojawia się ikona analogowego zegara, informacje o zasięgu operatora, data i ikonka określająca żywotność baterii. Jak na solidne biuro przystało, szereg ikon rozmieszczonych na wyświetlaczu pozwoli szybko uruchomić klienta poczty, przeglądarkę WWW, usługę Nokia Maps, aktywne notatki (żółte karteczki), menedżera plików.
Poniżej znajdują się ikonki szybkiego dostępu do zadań, telefonu internetowego, kalendarza i skanowania dostępnych w otoczeniu sieci Wi-Fi. Jest jeszcze jedna ikonka która pozwoli nam wyjść z biura, ale o tym dalej, bo na razie rozpoczęliśmy dzień!
Szybki i wygodny dostęp do e-maila, według zapewnień Sörena Petersena, był priorytetem w konstruowaniu E71. I faktycznie, Finom się to udało. Poczta elektroniczna, zarówno służbowa, jak i prywatna, dostępna jest pod jednym, dedykowanym klawiszem. Terminal umożliwia korzystanie z kont e-mail ponad tysiąca usługodawców internetowych z całego świata, w tym Gmail, Yahoo! Mail i Hotmail. Dla użytkowników korporacyjnych z pewnością istotna będzie aplikacja Mail for Exchange, dzięki której możliwe jest pobieranie, edytowanie i wysyłanie e-mailem załączników w formatach programów Word, Excel, Power Point oraz PDF - czy- li prowadzenie biura gdziekolwiek się znajdziemy.
Ponieważ korzystam z poczty Gmail, zakład o zaniechanie z używania laptopa był o tyle prosty w wykonaniu, że łączność z agencyjną skrzynką miałem dosłownie po minucie. Mniej więcej tyle czasu zajmuje Nokii E71 ustawienie parametrów konta. Wystarczy wpisać adres i hasło do skrzynki, a resztą zajmuje się kreator usług pocztowych. Po chwili można komunikować się ze światem.
Co ważne, terminal pozwala na komunikację z wieloma skrzynkami pocztowymi. Po wciśnięciu przycisku oznaczonego kopertą i wybraniu usług e-mail menedżer kont pocztowych pozwala błyskawicznie przełączać się między skrzynkami. Świetny patent, dzięki któremu mogłem mieć dostęp do skrzynki redakcyjnej, agencyjnej i kilku innych. Pytacie, czy także prywatnej? Oczywiście, tylko że o tym dalej...
Nokia E71 to świetne narzędzie pracy dla mobilnego pracownika. Prócz oczywistej kwestii, jaką jest dostęp do witryn internetowych i poczty, zadziwiła mnie łatwość, z jaką przychodzi edytowanie prezentacji, arkuszy kalkulacyjnych i tekstów. Najnowszy model biznesowy z rodziny Eseries charakteryzuje zupełnie inny wygląd kontaktów oraz kalendarza w odniesieniu do wcześniejszych modeli. Kalendarz jest rozbudowany, przejrzysty i daje intuicyjną możliwość "wskazania" wolnych terminów na spotkania. Natomiast kontakty zostały wyposażone w funkcję "podpowiadania". W celu wyszukania konkretnego kontaktu użytkownik nie musi wchodzić do aplikacji - wystarczy, że zacznie od razu wpisywać na klawiaturze początek nazwy kontaktu, a telefon mu ją dopowie.
Dziennikarze z pewnością polubią ten telefon. Pełna klawiatura QWERTY, w której kolorystycznie wyodrębniono część numeryczną, pracuje doskonale. Ergonomiczne kształty sprawiają, że oburęczne pisanie dwoma kciukami - jakkolwiek by patrzeć - największymi palcami - jest bardzo komfortowe. O ile oczywiście nie zapuścimy dwucentymetrowych paznokci. Redakcyjna koleżanka z takimi właśnie nożami miała poważne problemy w napisaniu czegokolwiek i wybraniu numeru.
Nokia E71 ma wbudowany moduł GPS, który bardzo przyzwoicie współpracuje z platformą Nokia Maps. Dzięki niemu możemy korzystać z terminalu, jak z klasycznej nawigacji samochodowej czy pieszej. Gdy bawiłem w Londynie, E71 pomagała mi poznawać nowe miasto, bezlitośnie pożerając pakiety GPRS. Usługa działa rewelacyjnie. Pozwala nie tylko odnaleźć się w nowym mieście, ale skutecznie nawigować po zadanej trasie.
Szkoda, że w pudełku z E71 nie znalazł się uchwyt samochodowy, który dostępny jest w sprzedaży zewnętrznej.
Bardzo ciekawą funkcją, jaką wygrzebałem z menu E71, jest możliwość skanowania tekstu aparatem fotograficznym. Specjalna aplikacja pozwala na fotografowanie fragmentu gazety i zamienianie w ten sposób zeskanowanej treści na postać elektroniczną, w pełni edytowalną. Działa to podobnie jak narzędzie OCR - np. FineReader w przypadku skanerów stacjonarnych, tyle tylko, że niestety mało dokładnie. Jednak jeśli konstruktorzy Nokii dopracują funkcję rozpoznawania tekstu - wróżę temu narzędziu przyszłość. Tymczasem, przy zeskanowanym fragmencie było tyle poprawek, że szybciej bym go przepisał...
O wiele lepiej pracuje wbudowany aparat fotograficzny. Zdjęcia o maksymalnej rozdzielczości 2048x1536 piks., jakie rejestruje jasna optyka i matryca 3,2 megapiksela, są... bardzo przyzwoite. Jako sceptyka komórkowej fotografii, jedynie obiektywność zmusza mnie do pisania o fotografowaniu Nokią E71 w pozytywnym kontekście. Tak, zdjęcia rzeczywiście są przyzwoite.
Jak już zapowiadałem - wyjść z elektronicznego biura E71 można po kliknięciu jednej tylko ikonki, tak samo widocznej w dwóch profilach. Wówczas telefon przełącza się z profilu służbowego na prywatny. Przestają działać konta e-mail, jakie ustawiliśmy sobie w trybie służbowym, a zaczynają działać konta, które zdefiniowaliśmy w trybie prywatnym. Zmienia się też cała szata graficzna wyświetlacza - od tapety po ikony. Kalkulatory, żółte karteczki arkusze biurowe zastępują ikony rozrywkowe o multimedialnym charakterze, tj. odtwarzacz MP3 czy filmów. To absolutna nowość w terminalach Nokii. Zrobiła na mnie pozytywne wrażenie i faktycznie - pozwoliła zapomnieć o pracy późnym popołudniem. Głównie dzięki multimediom.
Pierwszy raz z żoną oglądaliśmy film na ekranie telefonu komórkowego i byliśmy pod wrażeniem jakości obrazu i dźwięków, jakie wydawało z siebie niewielkie, smukłe pudełko. Tu, o dziwo, bardzo pozytywne wrażenie zrobiła na mnie bateria. Litowo-polimerowe ogniwo o pojemności 1500 mAh pozwoliło na cztery dni bardzo aktywnych testów telefonu. Brawo! Aha! Byłbym zapomniał! Nokią E71 można także wykonywać zwykłe połączenia telefoniczne i niezwykłe wideorozmowy...
Artykuł pochodzi z miesięcznika Mobile Internet
Zobacz najnowsze opinie lub dołącz do dyskusji i dodaj opinię!