Honor 7 Lite

Recenzja

Wyświetlacz, interfejs

Jednym z najważniejszych elementów smartfonu jest wyświetlacz. Ten w Honorze 7 Lite nie wyróżnia się niczym szczególnym. Ma optymalną dla przekątnej 5,2 cala rozdzielczość FullHD i niezłe kąty czytelności oraz sposób odwzorowania barw. Obraz jest wyraźny i ostry, jasność (zarówno minimalna, jak i maksymalna) nie daje powodów do narzekań. Minusem ekranu jest niestety fakt, że szkło, które go ochrania, niesamowicie szybko i łatwo się brudzi.

Właściwie - nie sposób utrzymać ekranu w czystości podczas normalnego użytkowania, a to z kolei wpływa na pogorszenie jego czytelności, zwłaszcza w słoneczne dni. Na plus zaliczę natomiast fakt, że szybka jest odporna na zarysowania, choć producent nie chwali się zastosowaniem żadnego wzmacnianego materiału.

Telefon ma oczywiście czujnik światła, pozwalający na automatyczną regulację podświetlenia, w menu znajdziemy także możliwość powiększenia czcionki interfejsu oraz regulacji temperatury barw. Panel dotykowy działa precyzyjnie, mamy też możliwość zmiany jego responsywności - by dało się korzystać z telefonu w rękawiczkach lub by nie reagował na przypadkowe dotknięcia w torbie czy kieszeni.

W Honorze 7 Lite pracuje bardzo przeze mnie lubiany interfejs EMUI. Znajdziemy go w każdym nowszym telefonie Huawei i właściwie za każdym razem ma on podobny wygląd i funkcje. Pisałem o nim już wielokrotnie, zatem by was kolejny raz nie zanudzać, wspomnę jedynie o kluczowych elementach.

Poza charakterystycznym brakiem zasobnika na aplikacje, mamy tu pomysłową listę powiadomień z osią czasu i praktyczny, obszerny zestaw skrótów wysuwany z górnej belki. Kolejność skrótów możemy zmienić, a ich lista jest przewijalna. Ekran blokady mogą urozmaicić powiadomienia, jest tam także skrót do szybkiego uruchamiania aparatu fotograficznego. Dodatkowo, przeciągając palcem od dolnej krawędzi ekranu blokady w górę otworzymy kolejny panel skrótów, pozwalający szybko włączyć latarkę, kalkulator czy sterować odtwarzaczem muzyki.

Widoczne na poszczególnych ekranach aplikacje (pamiętajmy o braku zasobnika!) możemy posegregować w foldery lub przesunąć do kolejnego (już nie chronionego odciskiem palca) ukrytego folderu, do którego trafimy rozsunąwszy dwa palce na powierzchni ekranu. EMUI daje także szerokie możliwości personalizacyjne.

Oprócz specjalnego, prostego interfejsu, możemy zastosować tu całe motywy graficzne, których sporą ilość znajdziemy w sklepie producenta. Możemy również zmienić kolejność przycisków systemowych, które są wyświetlane w dolnej strefie roboczej powierzchni ekranu.

W interfejsie znalazł się również tryb obsługi jedną ręką, sterowanie ruchem telefonu oraz "Wiszący przycisk", czyli dodatkowy panel sterujący, który możemy umieścić w dowolnym miejscu wzdłuż dłuższych boków pulpitu.

Jeśli chodzi o wyposażenie w aplikacje fabryczne - jest bardzo dobrze. Nie brak niczego ważnego, nie ma natomiast "śmieci". Na pokładzie znajdziemy radio FM, dyktafon, menedżer plików czy pogodynkę. Jest także kompas, "Zdrowie", narzędzie do back-upu i apka do kontaktu z serwisem. Nie zabrakło też notesu, budzika czy lusterka, wykorzystującego przednią kamerę. Szczególnie wyróżniłbym aplikację zwaną Menedżer Telefonu.

Pozwala ona na szybką i łatwą optymalizację systemu, zawiera także czarną listę połączeń oraz interfejs do blokowania aplikacji skanerem biometrycznym. Menedżer Telefonu umożliwi również ustalenie, które aplikacje mogą działać w tle po wygaszeniu ekranu, które mogą wyświetlać powiadomienia (i gdzie), a także wybór tych, którym wolno korzystać z transmisji danych GSM, a którym tylko z Wi-Fi.

materiał własny

• Pokaż wszystkie |
•  1 
•  2 
•  3 
•  4 
•  5 
•  6 
•  7