Magia telefonu firmy Apple wykreowana przez Steve'a Jobsa dotarła w końcu nad Wisłę. Od 22 sierpnia w sieciach Era i Orange dostępne są iPhone'y 3G,czyli w wersji poprawionej względem pierwowzoru, bo przygotowanej pod potrzeby bardziej wymagającego rynku europejskiego. Tuż przed uruchomieniem sprzedaży dostaliśmy to cudo do testów. Ich wynik poniżej.
iPhone 3G ma spore szanse osiągnąć sukces również w Polsce. Jest elegancki, dobrze wykonany, ma spore możliwości. No i ta magia znaku firmy Apple, która wiele osób przyciągnie.
Już samo pudełko iPhone'a jest eleganckie, ale nie o nim mowa. Po wyjęciu telefonu i pobieżnych oględzinach stwierdziłem, że mi się podoba. Bez zbędnych przycisków, suwaków i innych manipulatorów. U góry włącznik i typowe gniazdo słuchawkowe, na lewym boku regulacja głośności i sprytny przełącznik trybu dzwonka (włączony bądź nie), a na dole port kabla ładowarki oraz otwory mikrofonu i głośnika. Pod gigantycznym wyświetlaczem (3,5 cala) jest tylko jeden przycisk, który, jak się później okazało, służy do wychodzenia z aplikacji i ewentualnie drugiej czynności - wybranej przez użytkownika. Tylny panel ze srebrnym logo firmy Apple oraz małym wizjerem kamery jest na stałe połączony z resztą obudowy. Całość świetnie spasowana i z dobrej jakości materiałów.
Wszystko fajnie, ale co zrobić z kartą SIM? Przecież honor nie pozwala zajrzeć do instrukcji. Oglądam sprzęt z każdej strony, zachodząc w głowę, gdzie ją wepchnąć. Wstyd się przyznać, ale zajęło mi ładne kilka minut, aby do tego dojść. Otóż mały otwór obok gniazda słuchawkowego, który pierwotnie uznałem za służący do resetowania software'u, okazał się kluczowy dla rozwiązania problemu. Po wciśnięciu weń igły obok wysunęły się sanki, w których można umieścić kartę SIM. Po ich wciśnięciu w obudowę trzeba się naprawdę dobrze przyjrzeć, aby dostrzec ich kontur. Rewelacyjne wykonanie. No dobrze, ale co na to instrukcja. Otwieram małe pudełeczko z karteczkami, przeglądam skróconą instrukcję, a tam ani słowa o instalowaniu karty SIM. Wpadka, pomyślałem. Owszem, ale moja. Otóż na jednej z otwieranych stron pudełeczka z instrukcjami jest rysunek obrazujący proces instalacji karty, a na drugiej specjalny kluczyk, który sprawia, że nie trzeba szukać igły.
Rozpoczęcie korzystania z iPhone'a też nie jest standardowe. Po wyjściu ze sklepu i zainstalowaniu karty SIM w każdym innym telefonie można już z niego korzystać. Nie w tym przypadku. Tu potrzebny jest komputer z łączem internetowym. Najpierw trzeba pobrać aplikację iTunes, a następnie podłączyć kablem telefon do komputera w celu dokonania aktywacji. Często podczas tego procesu następujeaktualizacja oprogramowania iPhone'a. W iTunes ustawiamy nasze preferencje dotyczące synchronizowania urządzenia z danymi na komputerze, takie jak kontakty z książki adresowej, notatki, muzyka. Nawet ustawienia kont pocztowych poczty elektronicznej mogą zostać wysłane do iPhone'a, dzięki czemu odpada proces mozolnej ich konfiguracji. Tylko hasła do kont nie zostają skopiowane, ale to chyba nikogo nie dziwi.
Po dokonaniu tych czynności świat iPhone'a stoi przed nami otworem. Na dużym ekranie mieści się 20 ikon gwarantujących szybki dostęp do wszystkich funkcji urządzenia. Ikon może być znacznie więcej, ale wówczas umieszczone są na kolejnej stronie, na którą przechodzi się,przesuwając palcem po ekranie, tak jakby chciało się przewrócić kartę w książce. Ikony są ładne i można je przestawiać do woli. Wystarczy przez chwilę przytrzymać jedną z nich, a wówczas zaczną one drgać. Wówczas można zamieniać je miejscami i ustawić w pożądanej kolejności. Na koniec pozostaje nacisnąć przycisk pod ekranem. Elegancko. Z jednym wyjątkiem. Na obudowie i ekranie zostają ślady palców. Producent wyposażył urządzenie w specjalną ściereczkę do ich usuwania.
Ponieważ 20 ikon to sporo, opiszę tylko te, moim zdaniem, najciekawsze. Zacznę nieoczekiwanie od tej z symbolem SMS. Otóż z iPhone wyślemy tylko SMS-y, a zapomnieć należy o MMS-ach. Dziwne w przypadku urządzenia z wbudowanym aparatem. Mało tego. Nie wyślemy tej samej wiadomości do grupy osób, bowiem urządzenie nie ma takiej opcji - SMS-a można wysłać tylko do jednej osoby.
Jednak samo wpisywanie tekstu, nie tylko w przypadku SMS-ów, jest całkiem przyjemne. Na niemalże połowie wyświetlacza pojawia się wówczas klawiatura, a ponieważ wyświetlacz jest spory, to i jej klawisze pozwalają spokojnie trafiać w wybrane litery. Klawiatura też jest sprytna, bo w zależności od tego, w jakim celu jest używana, dostosowuje swój wygląd. Tak więc pisząc e-mail, gdy kursor jest w polu tekstu, klawiatura wygląda tradycyjnie. Jednak gdy przejdziemy do wpisywania adresu, zmniejsza się przycisk spacji, a obok pojawiają się znaki potrzebne do szybkiego wpisania adresu, czyli @ i kropka.
Dla miłośników YouTube jest ikona prowadząca bezpośrednio do serwisu z filmikami, a dla miłośników podróży, skrót do Google Maps. Do zabawy tą ostatnią aplikacją przydatny jest wbudowany w iPhone'a moduł GPS. Ten ostatni wykorzystywany może być również przy fotografowaniu. Dzięki funkcji geotagging do robionego zdjęcia dopisywane są informacje na temat położenia geograficznego urządzenia w chwili naciśnięcia spustu migawki.
Sam aparat, mimo że ma tylko 2 megapiksele, robi całkiem niezłe zdjęcia w dobrych warunkach oświetleniowych. Nie posiada automatycznej regulacji ostrości czy też stabilizacji obrazu. Nie ma też możliwości nagrania filmów. Przeglądanie fotek na ekranie iPhone'a jest całkiem przyjemne. Dzięki wbudowanemu czujnikowi położenia wystarczy trzymać iPhone'a w pionie bądź w poziomie, aby zdjęcie wyświetlane było na całym ekranie. A opcja powiększania fragmentów zdjęcia za pomocą rozsuwania palców na ekranie to całkiem niezły bajer.
Nad funkcją iPod nie będę się rozpisywał - wiadomo, że działa świetnie. Podobnie jak nad naprawdę rozbudowanym kalkulatorem, kalendarzem, zegarem (światowym) czy prognozą pogody dla wielu miejsc na świecie.
Przeglądarka internetowa Safari również działa bez zarzutu, tak jak i klient poczty elektronicznej. Skonfigurowanie całego urządzenia jest proste, choć nie zabrakło kilku wpadek. Nie znalazłem na przykład sposobu na ustawienie własnego dzwonka, choćby ulubionej piosenki. Do wyboru są tylko dzwonki firmowe. Może z racji krótkiego testowania jeszcze nie doszedłem, jak ten stan zmienić.
No i największa wpadka - ikona iTunes. Po jej naciśnięciu w cywilizowanych krajach następuje przekierowanie do internetowego sklepu z muzyką. Tymczasem w naszym przypadku pojawia się komunikat "Brak połączenia z iTunes Store. iTunes Store nie jest obsługiwany w tym kraju". A szkoda, bo to jedna z głównych atrakcji iPhone'a. Od przedstawiciela Orange uzyskałem informację, że prawdopodobnie od października Polska będzie miała dostęp do iTunes Store. W tym momencie użytkownik iPhone'a zostaje przekierowany do sklepu z aplikacjami.
Korzystanie z telefonu i wybieranie numeru jest bardzo proste. Jeżeli przypiszemy do kontaktu zdjęcie, to gdy dana osoba zatelefonuje, fotka będzie widoczna na całym ekranie, a nie jak w wielu innych urządzeniach, w miniaturowym okienku. Trochę nietypowo odbiera się połączenie. Na ekranie pojawia się nie przycisk '"Odbierz", ale suwak - trzeba palcem przesunąć go w prawo, aby rozpocząć rozmowę.
Jednak moduł radiowy wykorzystany w produkcie Apple'a ma pewną wadę - potrafi zrywać połączenia, gdy zanika sygnał UMTS. W sieciach 2G nie ma tego problemu. Natomiast moduł Wi-Fi działa bez zarzutu, tak jak Bluetooth czy GPS, który szybko "dogaduje" się z satelitami. A bateria? Po dwóch dniach korzystania trudno ją ocenić. Dlatego za miesiąc napiszemy więcej o tym, jak iPhone 3G sprawuje się w życiu codziennym.
Artykuł pochodzi z miesięcznika Mobile Internet
Zobacz najnowsze opinie lub dołącz do dyskusji i dodaj opinię!