Kiedy testowałem Alcatela OT-991D Smart, towarzyszyło mi przez cały czas przekonanie, że to najlepszy smartfon tego producenta, spośród tych, których miałem okazję używać do tej pory. Myślę, że łatwo to zrozumieć: Alcatel nie miał dotychczas tego typu urządzenia z tak dobrym wyświetlaczem, które działałoby tak dobrze z Androidem Gingerbread.
Ma czterocalowy wyświetlacz i wytrzymuje co najmniej cztery dni bez ładowania przy regularnym używaniu. Dobrze zoptymalizowany system, modelowo responsywny wyświetlacz. Ja jestem na tak.
Chyba potrafię docenić dobrze zoptymalizowany tandem sprzęt-oprogramowanie. Dwusimowy OT-991D pomimo niezbyt prędkiego procesora, czy wyświetlacza, który przy tak dużych rozmiarach mógłby mieć o oczko większą rozdzielczość, nie rozczarował mnie pod tym względem. Interfejs jest przyjazny użytkownikowi, w szczególności pojemnościowy wyświetlacz, z którego czułością nie ma problemów. Dzięki doskonałej responsywności zapomniałem dosyć szybko o braku fizycznego spustu migawki aparatu, którego to dodatku bardzo mi na początku brakowało.
Ze względu na niewielką matrycę telefon nie robi wzorcowych zdjęć. Cieszą panoramy w rozmiarze 3179x908 pikseli i zdjęcia seryjne, brakuje automatycznego ustawiania ostrości. Fotki można zaakceptować, jeśli są robione na świeżym powietrzu, w pogodny dzień albo robimy je wyłącznie po to, by przeglądać na ekranie telefonu. Co prawda system potrafi programowo powiększyć zdjęcia, optymalizując je wizualnie do rozmiaru 5 megapikseli, ale to naprawdę nie jest to samo.
Miło zaskoczyły mnie za to filmy. Świat wygląda w nich całkiem nieźle, nawet jeśli jest filmowany z pędzącego samochodu. Ku mojemu ogromnemu zdziwieniu okazało się, że przy stosunkowo niewielkiej matrycy, telefon radzi sobie z kręceniem wideo w 720x480 pikseli przy 25 klatkach na sekundę, a materiał wyjściowy ogląda się z przyjemnością.
Sloty na karty SIM zostały obdzielone funkcjonalnością nierówno: pierwszy odpowiedzialny jest za połączenia 2G, drugi obsługuje zarówno sieci 2G, jak i 3G. Telefon domyślnie ma wyłączoną wymianę danych. Nie woła także na starcie o konfigurację konta Google. Karty pracują w trybie dual-standby, co zdaje się optymalnym rozwiązaniem, podobnie zresztą jak predefiniowanie jednej z nich do wymiany danych, a drugiej do połączeń głosowych. Ustawienia można zmienić w zależności od potrzeb nawet z poziomu klawiatury numerycznej, a przy wybieraniu numeru zawsze można wybrać tę drugą kartę.
Lokalne interfejsy wymiany danych pracują jak złoto. Konfiguracja Wi-Fi zajmuje chwilę, a po podpięciu do PC-ta, nawet bez dodatkowego oprogramowania, telefon jest widziany jako dodatkowy dysk. Użytkownik może skorzystać z Parlingo, firmowego backupu w Chmurze Alcatela, aplikacji do Facebooka i Twittera, udostępnić filmy na YouTube i zdjęcia w serwisie Picasa. Zwolennicy rozszerzonej rzeczywistości zechcą pewnie skorzystać z Layar, choć u mnie lokalnie nie bardzo zdawała ona egzamin, pomimo dobrze działającego GPS-a.
Poza robieniem zdjęć i nagrywaniem filmów Smart oferuje oczywiście możliwość słuchania muzyki i odtwarzania wideo. Mamy do wyboru odtwarzacz audio, radio FM i radia internetowe. Z poziomu telefonu dostępny jest serwis identyfikujący muzykę - Shazam. Z trzech zainstalowanych gier dwie okazują się mocno ograniczonymi czasowo wersjami demo. Trochę szkoda. Pozostaje Bebbled - niezobowiązująca i szybka gra logiczna.
Pośród aplikacji biurowych znajduje się dyktafon, własny kalendarz z organizerem, kalkulator, notatki i nade wszystko OfficeSuite. Poczta to przede wszystkim Gmail, ale można stosunkowo łatwo skonfigurować dowolne inne konto.
Artykuł pochodzi z numeru 09.2012 miesięcznika Mobile Internet
