Opakowanie i akcesoria
W pudełku wraz z smartfonem umieszczono ładowarkę 10 W, kabel USB-microUSB, papierową dokumentację oraz szpilkę do otwierania tacki na karty SIM i microSD.
Budowa i ekran
Wizualnie smartfon może się podobać. Producent dostosował się tu do ostatnich trentów, maksymalnie zmniejszył ramki wokół ekranu, a w jego górnej części umieścił niewielkie wcięcie. Tylny panel błyszczy, może z powodzeniem być stosowany w roli lusterka i niczym magnes przyciąga zabrudzenia i odciski palców. Front pokrywa szkło, a ramka oraz obudowa tylnego panelu zostały wykonane z plastiku. Jak na swoje gabaryty (158,7 x 74,6 x 8,45 mm) smartfon jest relatywnie lekki - waży zaledwie 165 gramów. Szkoda, że nie może się pochwalić pyło- czy wodoodpornością - ale tak naprawdę w modelu za 600 złotych się nawet tego nie spodziewałam.
Ekran ma przekątną 6,22 cala i rozdzielczość HD+ (720x1520 pikseli). Daje to mało imponujące zagęszczenie pikseli na cal - 270 ppi - ale w budżetowej półce cenowej nie jest to poważna wada. To panel IPS LCD o proporcjach 19:9 - daje to dużą powierzchnię roboczą i dobre kąty widzenia, niezbyt mocno nasycone kolory i umiarkowaną jasność (problemy występują w bezpośrednim nasłonecznieniu). Całość pokrywa szkło 2.5D - warstwy olefobowej albo brak, albo bardzo słabo się sprawdza - na ekranie mocno odznaczają się odciski palców i zabrudzenia. Warto dodać, że trudno będzie korzystać z Alcatela 3L w okularach z polaryzacją - w poziomej orientacji ekran mocno ciemnieje. Ekran otaczają umiarkowanej grubości ramki, zaś w górnej części znalazło się niewielkie wcięcie, w którym umieszczony został aparat do selfików, a także szczelina głośnika rozmów.
Tylny panel, podobnie jak i ramka, wykonane są z plastiku. Obudowa ma ciemny kolor (Dark Chrome) z ciekawym wykończeniem i mocno się palcuje. Widać na niej praktycznie każde muśnięcie palca. W lewym górnym narożniku umieszczono moduł z potrójnym aparatem, nieco wystający ponad powierzchnię obudowy, jest tu też dioda doświetlająca oraz okrągły skaner linii papilarnych, umieszczony bliżej środka. Podczas trzymania telefonu w dłoni ląduje tam palec wskazujący. Czytnik działa umiarkowanie szybko i dokładnie. Widać chwilę opóźnienia w odblokowaniu ekranu po dotknięciu skanera, a mniej więcej 8 na 10 odczytów jest poprawnych. Czytnik linii papilarnych to nie jedyne zabezpieczenie biometryczne - drugim jest funkcja rozpoznawania twarzy, która dobrze działa w dobrym oświetleniu. Na tylnym panelu nie zabrakło logo oraz informacji o modelu oraz certyfikacjach - trochę za bardzo, jak na mój gust, rzucają się w oczy.
Ramka urządzenia jest plastikowa (częściowo błyszcząca, częściowo matowa), zaokrąglona w taki sposób, że smartfon wygodnie leży w dłoni. Umieszczono na niej szereg typowych elementów. Po prawej stronie znalazły się dość płaskie przyciski do regulacji głośności oraz blokady ekranu/włącznika. Na dolnej krawędzi umieszczono pojedynczy głośnik zewnętrzny, port microUSB oraz mikrofon, który kamuflują dodatkowe otwory (zapewniające symetrię). Na górze znalazł się dodatkowy głośnik oraz gniazdo słuchawkowe, natomiast po lewej stronie znalazła się tacka na karty SIM i microSD (rozwiązanie hybrydowe, tacka mieści albo dwie karty nanoSIM, albo jedną kartę i nośnik pamięci) oraz przycisk asystenta Google (można go zdezaktywować, ale nie znalazłam opcji, by przypisać mu inny skrót).
Materiał własny
